เด็กที่เกิดมาทุกคนเป็นเด็กที่น่ารัก น่าชัง ไม่ว่าพวกเขาทำอะไร ก็สามารถเพิ่มรอยยิ้มให้ทุกคนที่เห็นได้
ฉันก็เป็นคนนึงที่เหมือนแม่ทุกๆท่าน ที่ถนุถนอมลูกน้อยของตัวเองได้เป็นอย่างดี พอถึงวัยที่เขาสามารถทำอะไรได้ ฉันก็จะลองภูมิลูกโดยการให้เขาก้าวข้ามขั้นไปหนึ่งก้าว ครั้งที่เขาทำได้ เป็นที่แน่นอนว่าฉันดีใจอย่างมาก ครั้งที่ทำไม่ได้ก็ไม่เคยเสียใจ กลับเพิ่มความเข้าใจในตัวลูกมากขึ้นไปอีก ช่วงที่ลูกอายุได้ 2ปี มีความรู้สึกว่าอยากให้ลูกได้ไปโรงเรียน มีเพื่อนเล่น เจอคนใหม่ๆ และอยากให้เขาพูดคุยมากขึ้น แต่ที่อเมริกาเขาไม่นิยมนำลูกเข้าโรงเรียนในช่วงอายุนี้ ในช่วงนั้นเขาจะเอาอะไรเขาก็ชี้หรือพูดเป็นคำ บางทีก็พูดบ้างบางทีก็เหมือนใจลอยไม่พูดจา อย่างเช่น บอกให้เขาบอก ไฮ กับคุณพ่อ บางทีก็พูด บางทีก็ไม่ ตอนที่ไม่ เหมือนเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น อยากให้เขานั่งนิ่งเล่นของเล่น เขากลับวิ่งไปมาทั้งวี่วัน ไม่ค่อยมีของเล่นอะไรที่เขาเล่นได้จริงๆจัง ส่วนมากจะเอามาจ้องดู เหวี่ยงไปมา หรือหมุนรอบๆ ส่วนตัวฉันเองก็ไม่อยากปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเขาไม่อยากเล่น เรามานั่งเรียนหนังสือก็แล้วกัน ฉันเลยเริ่มสอนหนังสือเขา ในตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร จึงทำการศึกษา การสอนเด็กเล็ก เน้นวิชาความรู้ เพราะลูกไม่ชอบเล่น จึงจัดตารางและทฤษฏีขึ้นมาให้เหมาะสมกับลูกโดยเริ่มจากการ ร้องเพลงต่างๆเช่น abc, itchy bitsy spider, row row your boat, ฯลฯ พอเห็นว่าเขาเริ่มชอบ ฉันก็ให้เขาดูภาพหรือตัวหนังสือประกอบไปด้วย แต่จะให้เป็นทีละนิดๆ เพราะกลัวว่าเขาจะเบื่อ แล้วจะกลายเป็นไม่ชอบการเรียนแบบนี้ไป หลังจากนั้น ฉันสังเกตุได้ว่าลูกชอบตัวหนังสือ ชอบดูรูปภาพ และชอบดนตรี เขาเริ่มร้องเพลงเองแต่ฟังไม่ค่อยออกว่าร้องอะไร บางทีฉันพิมพ์เนื้อเพลงออกมา พิมพ์ตัวใหญ่ๆ แรกๆพิมพ์สีแดง หลังๆเห็นว่าเขาอ่านได้ ก็เปลี่ยนมาเป็นสีดำและเล็กลง ตอนเขาอายุได้ 2ปีครึ่ง เขาสามารถอ่านคำได้หลายคำ น่าจะประมาณ40คำ ถึงแม้ว่าเขาจะอ่านได้เก่งแค่ไหน แต่การพูดคุยยังไม่ค่อยคืบหน้าเสียเท่าไร ฉันเลยคิดว่าน่าจะถึงเวลาที่เขาควรจะไปโรงเรียนเสียที พอได้ไปโรงเรียน ปัญหาหลายต่อหลายอย่างก็เข้ามา ฉันจึงตัดสินใจเอาลูกออกจากโรงเรียนครึ่งปีแล้วจัดหาโรงเรียนที่เหมาะสมกับเขา เวลาครึ่งปีนี้ฉันทำจะทำทุกอย่างให้เขาสามารถกลับเข้าไปในโรงเรียนได้อย่างไม่มีปัญหา ฉันตัดสินใจเรียนประกาศณียบัตรศึกษาเกี่ยวกับการสอนในแบบฉบับการบำบัดด้านพฤติกรรมแบบประยุกต์ ABA (Applied Behavior Analysis) เพราะฉันคิดว่าการบำบัดด้านนี้จะช่วยส่งเสริมพฤติกรรมที่เหมาะสมให้คงอยู่ต่อเนื่อง หยุดพฤติกรรมที่เป็นปัญหาและสร้างพฤติกรรมใหม่ที่ต้องการได้ถูกต้อง ประกอบกับการค้นคว้าการสอนในหลายรูปแบบที่ฉันนำมาดัดแปลงเพื่อให้เหมาะสมกับการสอนลูกของฉัน การเรียนการสอนในส่วนมากที่ฉันเลือกมาใช้นั้นจะเน้นในด้านระบบสัมผัสและการเรียนรู้ที่ไม่มีขอบเขตจำกัด และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของ "รักษาลูกออทิสติก"
วิธีรักษาโรคออทิสซึ่ม
ของเล่นสำหรับเด็กออทิสติก
ติดตามเรื่องราวกันต่อที่ Facebook
ฉันก็เป็นคนนึงที่เหมือนแม่ทุกๆท่าน ที่ถนุถนอมลูกน้อยของตัวเองได้เป็นอย่างดี พอถึงวัยที่เขาสามารถทำอะไรได้ ฉันก็จะลองภูมิลูกโดยการให้เขาก้าวข้ามขั้นไปหนึ่งก้าว ครั้งที่เขาทำได้ เป็นที่แน่นอนว่าฉันดีใจอย่างมาก ครั้งที่ทำไม่ได้ก็ไม่เคยเสียใจ กลับเพิ่มความเข้าใจในตัวลูกมากขึ้นไปอีก ช่วงที่ลูกอายุได้ 2ปี มีความรู้สึกว่าอยากให้ลูกได้ไปโรงเรียน มีเพื่อนเล่น เจอคนใหม่ๆ และอยากให้เขาพูดคุยมากขึ้น แต่ที่อเมริกาเขาไม่นิยมนำลูกเข้าโรงเรียนในช่วงอายุนี้ ในช่วงนั้นเขาจะเอาอะไรเขาก็ชี้หรือพูดเป็นคำ บางทีก็พูดบ้างบางทีก็เหมือนใจลอยไม่พูดจา อย่างเช่น บอกให้เขาบอก ไฮ กับคุณพ่อ บางทีก็พูด บางทีก็ไม่ ตอนที่ไม่ เหมือนเขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น อยากให้เขานั่งนิ่งเล่นของเล่น เขากลับวิ่งไปมาทั้งวี่วัน ไม่ค่อยมีของเล่นอะไรที่เขาเล่นได้จริงๆจัง ส่วนมากจะเอามาจ้องดู เหวี่ยงไปมา หรือหมุนรอบๆ ส่วนตัวฉันเองก็ไม่อยากปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่มีประโยชน์ ในเมื่อเขาไม่อยากเล่น เรามานั่งเรียนหนังสือก็แล้วกัน ฉันเลยเริ่มสอนหนังสือเขา ในตอนนั้นยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไร จึงทำการศึกษา การสอนเด็กเล็ก เน้นวิชาความรู้ เพราะลูกไม่ชอบเล่น จึงจัดตารางและทฤษฏีขึ้นมาให้เหมาะสมกับลูกโดยเริ่มจากการ ร้องเพลงต่างๆเช่น abc, itchy bitsy spider, row row your boat, ฯลฯ พอเห็นว่าเขาเริ่มชอบ ฉันก็ให้เขาดูภาพหรือตัวหนังสือประกอบไปด้วย แต่จะให้เป็นทีละนิดๆ เพราะกลัวว่าเขาจะเบื่อ แล้วจะกลายเป็นไม่ชอบการเรียนแบบนี้ไป หลังจากนั้น ฉันสังเกตุได้ว่าลูกชอบตัวหนังสือ ชอบดูรูปภาพ และชอบดนตรี เขาเริ่มร้องเพลงเองแต่ฟังไม่ค่อยออกว่าร้องอะไร บางทีฉันพิมพ์เนื้อเพลงออกมา พิมพ์ตัวใหญ่ๆ แรกๆพิมพ์สีแดง หลังๆเห็นว่าเขาอ่านได้ ก็เปลี่ยนมาเป็นสีดำและเล็กลง ตอนเขาอายุได้ 2ปีครึ่ง เขาสามารถอ่านคำได้หลายคำ น่าจะประมาณ40คำ ถึงแม้ว่าเขาจะอ่านได้เก่งแค่ไหน แต่การพูดคุยยังไม่ค่อยคืบหน้าเสียเท่าไร ฉันเลยคิดว่าน่าจะถึงเวลาที่เขาควรจะไปโรงเรียนเสียที พอได้ไปโรงเรียน ปัญหาหลายต่อหลายอย่างก็เข้ามา ฉันจึงตัดสินใจเอาลูกออกจากโรงเรียนครึ่งปีแล้วจัดหาโรงเรียนที่เหมาะสมกับเขา เวลาครึ่งปีนี้ฉันทำจะทำทุกอย่างให้เขาสามารถกลับเข้าไปในโรงเรียนได้อย่างไม่มีปัญหา ฉันตัดสินใจเรียนประกาศณียบัตรศึกษาเกี่ยวกับการสอนในแบบฉบับการบำบัดด้านพฤติกรรมแบบประยุกต์ ABA (Applied Behavior Analysis) เพราะฉันคิดว่าการบำบัดด้านนี้จะช่วยส่งเสริมพฤติกรรมที่เหมาะสมให้คงอยู่ต่อเนื่อง หยุดพฤติกรรมที่เป็นปัญหาและสร้างพฤติกรรมใหม่ที่ต้องการได้ถูกต้อง ประกอบกับการค้นคว้าการสอนในหลายรูปแบบที่ฉันนำมาดัดแปลงเพื่อให้เหมาะสมกับการสอนลูกของฉัน การเรียนการสอนในส่วนมากที่ฉันเลือกมาใช้นั้นจะเน้นในด้านระบบสัมผัสและการเรียนรู้ที่ไม่มีขอบเขตจำกัด และนี่ก็คือจุดเริ่มต้นของ "รักษาลูกออทิสติก"
วิธีรักษาโรคออทิสซึ่ม
ของเล่นสำหรับเด็กออทิสติก
ติดตามเรื่องราวกันต่อที่ Facebook
No comments:
Post a Comment